Orionistki
Siostry Małe Misjonarki Miłosierdzia

„Tylko miłość zbawi świat”

św. Alojzy Orione

„Odwagi! W górę serca i naprzód
...zawsze naprzód w czynieniu dobra...”!

św. Alojzy Orione

„Odwagi! W górę serca i naprzód
...zawsze naprzód w czynieniu dobra...”!

św. Alojzy Orione

ZMARTWYCHWSTANIE PAŃSKIE 2016

Wszyscy czasami szukamy dowodów na Chrystusowe Zmartwychwstanie. Nawet ci, którzy uchodzą za głęboko wierzących. Nawet pusty grób, to było i jest jeszcze za mało, żeby wszystkich przekonać do wiary. Może te dowody wystarczyły Maryi i Janowi. Jednak dla większości zwykłych ludzi o wiele bardziej przekonujące okazało się spotkanie żyjącego Chrystusa, nawet, gdy początkowo był On nierozpoznawany. Tak było z Marią Magdaleną, uczniami idącymi do Emaus, z Tomaszem i z tymi, którym Jezus piekł ryby nad jeziorem. Tak jest i z nami. O naszej wierze nie decyduje ani pusty grób, ani Całun Turyński, choć to wszystko może w wierze pomagać. O prawdziwej wierze decyduje spotkanie żyjącego Chrystusa. Płacz i tęsknota zbliżają Marię Magdalenę do osobistego spotkania oraz szczególnej zażyłości z Panem. Bezpośredni kontakt z Jezusem pozwala poznać Pana i Nauczyciela i być Jego świadkiem. Wśród wielu dowodów Chrystusowego Zmartwychwstania najważniejszy jest ten, który niekiedy bywa pomijany, a mamy z nim do czynienia na co dzień. To Eucharystia. Gdyby Chrystus nie Zmartwychwstał, to nawet, jeśli byłaby ona celebrowana do dzisiaj, to raczej byłaby co najwyżej pamiątką męki i śmierci Jezusa, a nie radosną celebracją męki, śmierci...i Zmartwychwstania. Ale najważniejsze jest to, że każda Msza święta jest szansą do spotkania żywego Chrystusa; uwielbionego, ale wciąż tego samego, który pozwolił się dotykać Tomaszowi i zwracał się po imieniu do Marii Magdaleny. Z tego spotkania z Chrystusem płynie moc naszej wiary. Czasami różne doświadczenia życiowe powodują, że nie rozpoznajemy towarzyszącego nam w nim Pana. Nie widzimy Go i nie słyszymy. Choć z jednej strony pragniemy dotknięcia i pociechy od Jezusa, to zamykając się we własnym życiu, bronimy się przed spotkaniem z tym, który jest Życiem i Zmartwychwstaniem. Czy pozwalamy Jezusowi wejść w nasze życie? Może potrzeba nam będzie jeszcze wielu Wielkich Nocy, wielu spotkań z Jezusem zanim bezgranicznie Mu zaufamy. Z racji Uroczystości Zmartwychwstania Pańskiego życzmy sobie jak najwięcej głębokich spotkań z Chrystusem, nie tylko w Wielkanoc. I niech te spotkania pozostawią w naszych sercach tak niezatarte ślady, jak te, które pozostały w sercu Marii Magdaleny i uczniów zdążających do Emaus. Bądźmy świadkami Zmartwychwstałego Pana.
Błogosławionej i Radosnej Wielkiej Nocy!
S M. Estera