Charków: List od wspólnoty Sióstr. Tydzień Orioński
A na Ukrainie wiosna! Mimo niesłabnących napięć politycznych, groźby wojny, zamieszek, pogoda coraz piękniejsza, coraz cieplej, pojawiają się pierwsze wiosenne kwiaty. W naszym Domu, który nazywamy Domem Nadziei jest coraz więcej osób. Na dzień dzisiejszy przebywa u nas 9 matek, 12 dzieci i trójka kolejnych przyjdzie na świat jeszcze w marcu!
W związku z rocznicą narodzin dla Nieba naszego Założyciela – św. Ks. Alojzego Orione postanowiłyśmy podjąć kilka inicjatyw duchowo – integracyjnych.
W celu zapoznania z naszym charyzmatem i działalnością naszego Domu Nadziei zaprosiłyśmy do nas grupę młodzieżową z parafii katedralnej wraz z opiekunem – ks. Aleksandrem. Po wspólnej Mszy św. młodzież podzieliła się na dwie grupy: jedna przygotowała obiad – tradycyjne ukraińskie naleśniki (blinczyki), a druga grupa spotkała się z naszymi podopiecznymi i poprowadziła dla nich zabawy i konkursy. Było bardzo radośnie. Zwłaszcza nasze dzieci uwielbiają odwiedziny młodzieży. Są wtedy w centrum wydarzeń.
Kolejną inicjatywą był wyjazd do zoo-parku z ks. Proboszczem i naszymi podopiecznymi. Nasz proboszcz – ks. Stanisław Oleszko przyjeżdża raz w tygodniu i prowadzi katechezy dla kobiet. Większość z nich jest wyznania prawosławnego, mamy także pięcioro muzułmanów. Nasz wyjazd potraktowaliśmy jako katechezę o stworzeniu świata i korzystając z pierwszych powiewów wiosny wyruszyliśmy na prawdziwą wycieczkę do prawdziwych zwierząt. Radości i zdziwieniu dzieci nie było końca. Zresztą ... dorosłym też się podobało.
Na zakończenie tzw. "tygodnia oriońskiego" 15 marca, w sobotę, odbyło się w naszym domu spotkanie wolontariatu młodzieżowego. Próbujemy zainicjować grupę młodzieżową, która będzie nas wspierać w naszej pracy z kobietami i dziećmi. Najpierw modliliśmy się rozważając fragment ewangelii o Miłosiernym Samarytaninie i dzieląc się owocami modlitwy, a później uczestniczyliśmy we wspólnej Eucharystii, którą odprawił proboszcz naszej parafii – ks. Stanisław. Po Mszy św. i obiedzie był czas na zabawę i wspólny spacer z naszymi podopiecznymi.
Dużo modlimy się i rozważamy, co w tak niespokojnym momencie historii Ukrainy możemy zrobić dla tego kraju. Dochodzimy do przekonania, że spokojne wypełnianie naszych zadań, stwarzanie i ochranianie pokoju w naszym najbliższym otoczeniu a także głoszenie prawdy o Panu Bogu i Jego miłości, będzie najlepszą odpowiedzią na ten kryzys. Jesteśmy wszyscy w rękach Dobrego Boga
